THEATERAFFICHE

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
RECENSIES:

2005/2006

2004/2005

2003/2004

2002/2003

2001/2002

2000/2001

1999/2000

1998/1999

1997/1998



London



Delfts Eenakter Festival



Theaterlinks



Niets te wensen over

Titel: Into the Woods
Genre: musical
Met: Frédérique Sluyterman van Loo, Kirsten Cools, Ger Otte e.a.
Tekst: Stephen Sondheim (songs), James Lapine (book)
Muziek: Stephen Sondheim
Vertaling: Petra van der Eerden
Regie: Julia Bless
Gezien: op 5 juli 2003, openluchttheater Birkhoven, Amersfoort

Wat een lumineus idee: 'Into the Woods' opvoeren in een ècht bos! Het ligt misschien voor de hand, maar je moet er maar opkomen. De leden van Stichting Op naar het bos zagen het wel zitten. En terecht: het is een wondermooie voorstelling geworden, daar in de bossen bij Amersfoort!
Allereerst: wat is dat eigenlijk voor musical, met zo'n intrigerende titel? Dat is niet zo één, twee, drie te zeggen. Je kunt het houden op: een aantal met elkaar verweven, door elkaar gehusselde sprookjes. Maar daarmee doe je het verhaal te kort. Het is zoveel méér. Er zit zoveel in en achter en onder. Het telkens terugkerende thema is: onvervulde wensen. Maar als die wensen wèl in vervulling gaan, ben je dan gelukkig? Of blijft er altijd wat te wensen over? En wat is geluk eigenlijk? Het lijkt allemaal zo triviaal, wanneer er een ramp gebeurt.
Dit speelt zich allemaal af tegen de achtergrond van een mengeling aan sprookjes. Jack en de bonenstaak, Raponzel, Assepoester, Roodkapje, twee prinsen, een heks en nog wat sprookjesachtige randfiguren: ze komen elkaar tegen in het bos, waar een bakker met zijn vrouw naarstig aan het speuren zijn. Om hun ongewenste kinderloosheid op te heffen, moeten ze vier voorwerpen naar een boosaardige heks brengen: een koe zo wit als melk, een cape zo rood als bloed, haar zo geel als stro en een schoentje zo puur als goud. Wanneer ze alles met grote moeite bij elkaar gesprokkeld hebben, gaat hun grote wens in vervulling. Eind goed, al goed? Nee, we zijn pas op de helft. Na de pauze krijgt het verhaal plotseling een grimmige wending.
Ruim 2,5 uur lang houdt dit verbazingwekkende sprookjesepos ons in de ban. Het is pure magie. De cast heeft met deze fantasierijke musical een goudklompje in handen en ze laten het klompje schitteren! Iedereen is geknipt voor zijn/haar rol en niemand valt uit de toon. Toch is er één die nog meer lijkt te schitteren dan haar collega's: Kirsten Cools zet een perfecte heks neer. Haar spel is overweldigend in intensiteit. Ze weet je in het hart te treffen.
Frédérique Sluyterman van Loo maakt van haar vrij saaie rol als bakkersvrouw, een sprankelend geheel. Haar blik is allert, haar mimiek is levendig. Aan haar gezicht valt af te lezen wat ze denkt. Althans, wat de bakkersvrouw denkt! Ger Otte, als de bakker, geeft haar het tegenspel wat zij verdient.
Ook noemenswaardig zijn de twee aalgladde prinsen, gespeeld door Willem Alink en Rolf Koster. Ze doen niet voor elkaar onder in geliktheid en honingzoete charme. Hun duet "Ach en wee" is één van de hoogtepunten.
Opvallend aan deze voorstelling is de perfecte verstaanbaarheid. Een verademing na alle voorstellingen met wegvallende microfoons, waardeloze dictie of te harde muziek! Het zou bovendien zonde zijn als de knappe vertaling van Petra van der Eerde niet letterlijk zou overkomen. Mijn complimenten aan het technische team en geluidsontwerper Jeroen ten Brinke. Zij zorgen ervoor dat, onder deze bijzondere omstandigheden, elke lettergreep te horen is.
En dan het bos, dat geheel in het spel wordt geïntergreerd. Raponzel woont niet in een toren, doch heeft een boomhut en de bomen schudden vervaarlijk, wanneer er onheil nadert. Prachtig en enorm sfeervol! Het overige decor is doelbewust eenvoudig gehouden. Een aantal grijze blokken, die treden vormen, en drie 'lijsten', waarin af en toe beelden geprojecteerd worden. Voor de rest moet men op verbeeldingskracht vertrouwen.
Marlies Schröder ontwierp naast het decor ook de kostuums. Vooral de twee 'verschijningsvormen' van de heks zijn bijzonder geslaagd. In haar lelijke vorm draagt de heks een panty, waarop korsterige knieën en dikke spataders zijn aangebracht. In haar mooie vorm draagt ze een fantastische, kersenrode jurk met tule. Het verschil is verpletterend!
Na het zien van deze productie, blijft er niets te wensen over. Ik kan iedereen van harte aanraden het bos in te gaan! Neem, vanwege de houten bankjes, een kussentje mee en laat je vervolgens verwarmen door de getalenteerde cast. Op naar het bos!

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
Valid HTML 4.01 Transitional