2005/2006

2004/2005

2003/2004

2002/2003

2001/2002

2000/2001

1999/2000

1998/1999

1997/1998

Delfts Toneel Gezelschap schittert in "Jacques en zijn Meester"

Een kale zaal, geflankeerd door twee rijen stoelen met slechts een enkel, multifunctioneel decorstuk, is de entourage waarin het Delfts Toneel Gezelschap (DTG) "Jacques en zijn Meester" zich afspeelt. Juist in deze sobere enscenering valt op hoezeer het DTG onder regie van Iris Jansen in staat is het publiek anderhalf uur te boeien. De kijker vergeet met een amateurgezelschap te maken te hebben, want het DTG steekt met deze prachtige productie menig professionele groep naar de kroon.
"Jacques en zijn Meester" is geschreven door Milan Kundera, die zijn inspiratie vond bij het boek "Jacques de fatalist en zijn meester" van Denis Diderot. De opzet van het stuk is, dat de hoofdpersonages voortdurend verhalen vertellen, die zij zelf en de medespelers vervolgens direct ook uitbeelden. Op die manier ontstaat een complexe, gelaagde structuur, die in de eerste acte bij een eerste bezoek moeilijk te ontwarren lijkt, maar die na de pauze, in de derde acte, helder wordt. Alle stukjes van de puzzel vallen dan in elkaar.
De structuur, waarin sommige spelers dubbelrollen hebben, vraagt veel van de spelers. Opmerkelijk bijvoorbeeld in haar dubbelrol is debutante Ilja Tenholter. Als rondborstige, kwebbelzieke en nogal ordinaire herbergierster vertelt zij het verhaal van een markiezin die een op haar uitgekeken en nichterige markies erin laat tuinen, door hem te laten trouwen met een hoertje. Zij weet het publiek soms flink aan het lachen te krijgen. Het gevaar van overacteren ligt op de loer, maar kennelijk wil de regisseuse dit zo.
Hoofdpersonen in het stuk zijn de knecht Jacques en zijn meester. Dat deze meester geen naam kreeg van Kundera zegt al iets over zijn rol, welke ondergeschikt is aan die van Jacques, die feitelijk de touwtjes in handen heeft. Jacques wordt meesterlijk gespeeld door Rob Linthorst, quasi nonchalant en vaak vertederend. Linthorsts regelmatig optredende versprekingen daargelaten, is hij de perfecte tegenspeler voor Rik Ter Haar, die de Meester als een overwegend edelmoedig mens neerzet, die dol is op vrouwen met ronde borsten en brede heupen. Dat de Meester aan het einde van de tweede acte zijn gerief zoekt bij de herbergierster wekt dan ook geen verbazing.
Ook de overige spelers laten knap acteerwerk zien, zoals bediende Felix van Waart, die zonder veel te zeggen heel veel weet uit te beelden, de onsympathieke ridder Saint-Ouen (Bart van Gerwen) en de Markies (Bart Keijzer). Slechts in de kleinste bijrollen is wel eens merkbaar, dat het om een niet-professionele productie gaat.
Sfeervol en goed gekozen is de klassieke muziek, die hier en daar de weemoedige sfeer van de oude Herenleed-uitzendingen oproept. Een voorstelling om meerdere malen te gaan bekijken!