THEATERAFFICHE

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
RECENSIES:

2005/2006

2004/2005

2003/2004

2002/2003

2001/2002

2000/2001

1999/2000

1998/1999

1997/1998



London



Delfts Eenakter Festival



Theaterlinks



Lauwe Saturday Night

Titel: Saturday Night Fever
Genre: musical
Met: Joost de Jong, Chantal Janzen, Tony Neef e.a.
Tekst: Gebaseerd op het verhaal van Nik Cohn. Bewerkt voor toneel door Nan Knighton.
Muziek: The Bee Gees e.a.
Vertaling: Daniël Cohen
Regie: Lou Jacob
Gezien: op 13 november 2002, Beatrixtheater, Utrecht.

Door de promofilmpjes op t.v. en de enthousiaste verhalen van mensen die de voorstelling al gezien hadden, vermoedde ik dat ik bij "Saturday Night Fever" helemaal uit mijn dak zou gaan. Dat bleek niet het geval te zijn. Waar lag dat precies aan? Misschien behoor ik niet helemaal tot de doelgroep, zat ik te ver bij het podium vandaan om in de stemming te komen of was de uitvoering gewoon niet goed genoeg? Ik denk dat het een combinatie is van die factoren.
Allereerst vond ik hoofdrolspeler Joost de Jong, als disco-macho Tony Manero, een beetje lauw. Iemand van wie de Idols-jury zou zeggen: "je hebt een goede stem, je beweegt goed, je ziet er goed uit, maar? je hebt geen uitstraling." Niet bepaald een hoofdrolspeler die een voorstelling kan dragen. Chantal Janzen, als zijn danspartner Stephanie, heeft wèl genoeg pit in zich. Bovendien heeft ze een mooie, heldere stem en zijn haar acteerprestaties redelijk. Jammer genoeg is de chemie tussen haar en De Jong ver te zoeken.
Dan is er nog Daphne Flint die de rol van Annette speelt. Als een hondje loopt ze achter Tony aan, maar hij heeft geen oog voor haar. Dat mondt tenslotte uit in de tranentrekker "Als ik jou niet krijg" ("If I can't have you"). Dit wordt door Flint met zo'n dosis pathos gezongen dat het pijnlijk is om naar te kijken. En naar te luisteren, want haar stem knalt bijna door de geluidsbarriëre. Oei! Dit gaat net iets te ver!
De vertaling van Daniël Cohen laat te wensen over. Hij legt de spelers een aantal kromme, slecht bekkende teksten in de mond. Hij heeft er voor gekozen om niet àlles te vertalen, zodat er een vreemdsoortig half-Engels, half-Nederlands ontstaat. Ik geef toe, een term als "Night Fever" is bijna niet te vertalen, doch om het dan maar onvertaald te laten geeft blijk van weinig creativiteit.
Gelukkig heeft Saturday Night Fever ook een aantal sterke punten. Zoals het verbazingwekkend goede optreden van Tony Neef als Dj Monty. Neef had tot nu toe een soort ideale schoonzoon-imago. Dat werpt hij met deze rol accuut van zich af. Heel, heel goed! Met "Disco Inferno" kreeg ik toch even het "uit m'n dak" gevoel!
Het decor ziet er prachtig uit met enorm veel kleur en licht. Alles in goede balans met elkaar. De kleding past bij het tijdsbeeld. Het is een feest om te zien.
Als klap op de vuurpijl demonstreren Beverly Durand en Carlos Sierra een spectaculaire latin dance onder de opzwepende klanken van "Salsation". Ongelofelijk dat die twee geen staande ovatie kregen! Kijk, daar ga ik nou van uit m'n dak. Doch het publiek reageerde lauwtjes. Merkwaardig!

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
Valid HTML 4.01 Transitional