RECENSIES:
2005/2006
2004/2005
2003/2004
2002/2003
2001/2002
2000/2001
1999/2000
1998/1999
1997/1998
London
Delfts Eenakter Festival
Theaterlinks
|
Hamelen boeit groot en klein
Titel: |
Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? |
Genre: |
Musical |
Met: |
René van Kooten, Chantal Janzen, Kim-Lian van der Meij, Loeki Knol e.v.a. |
Muziek: |
Joop Stokkermans |
Teksten: |
Harrie Geelen |
Regie en theaterbewerking: |
Koen van Dijk |
Arrangementen: |
Ad van Dijk |
Gezien: |
op 24 april 2004 in het Congresgebouw, Scheveningen |
Wat een slimme zet van Albert Verlinde en Roel Vente om "Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer?" als musical uit te brengen! De kinderen die destijds geboeid naar de serie keken, hebben nu zelf kinderen in de leeftijd van 5 á 10 jaar, een goede leeftijd om ze met theater te laten kennismaken. De zaal zat dan ook vol ouders, die hun kinderen op een uitje trakteerden. Beide generaties genoten. Voor de ouders was het herkenbaar jeugdsentiment met verrassende teksten en woordspelingen die hen als kind waren ontgaan. De kinderen lieten zich meeslepen door het spannende verhaal en de liedjes. Ad van Dijk had gezorgd voor eigentijdse arrangementen bij de composities van Joop Stokkermans. Zo werd "Grote grutten wat een grote grot is dat" een deinende reggae en "Liefje, liefje, liefje lach" een salsa met een vette knipoog naar Carel Kraayenhof.
Jammer genoeg was er zichtbaar op de decors bezuinigd, ten behoeve van een high tech vliegend tapijt. Dit kwam echter niet goed uit de verf. De kinderen werden er niet koud of warm van en ook de ouders reageerden lauwtjes. De magie van de serie bleef achterwege. Sophie, een bijdehante dame van vijf, vond de hoed van Aernout Koffij nog het mooist: deze werd tijdens de finale "omgetoverd" tot accordeon.
Maar al was het geheel wat minder betoverend dan verwacht, toch viel er genoeg te genieten. De cast was uitstekend gekozen met de stoere René van Kooten als Bertam Bierenbroodspot, een engelachtig zingende Chantal Janzen als Lidwientje Walg, dartele Kim-Lian van der Meij als Hilletje en ijzig goede Ellis van Laarhoven als Wenzela. Maarten Wansink (Hildebrandt) en Job Schuring (Aernout Koffij) zorgen voor de komische noot. Michiel Sorbach zet een bijzonder griezelige, gruizige Gruizel Gruis op het toneel, doch doet Leen Jongewaard niet vergeten.
Loeki Knol, als enige afkomstig uit de oorspronkelijke serie, praat het verhaal aan elkaar als de moeder van Lidwientje Walg. En de kinderen van Hamelen dansen en zingen met zichtbaar plezier. Het acteeraandeel van de kinderen is minimaal gehouden. Sommige kinderen zeggen wat losse zinnen en die komen er overtuigend uit.
De liedjes van Harrie Geelen hebben niets aan kracht ingeboet. Ze zijn nog even grappig en origineel als 30 jaar geleden. Bij mijn weten is er niets aan de teksten veranderd en dat is ook totaal niet nodig.
Alles bij elkaar genomen is het een heerlijke musical, geschikt voor klein en groot. Nog dagenlang betrap ik mezelf erop dat ik "Vliegen is een feest op kamerbreed" zing, of "Rambam, de rimboe in" loop te fluiten. Díe magie, niet veroorzaakt door een vliegend tapijt, een kijkraam of andere special effects, is gebleven. Dat is voornamelijk de verdienste van Stokkermans en Geelen. Waar vind je tegenwoordig nog zo'n team?
|