2005/2006

2004/2005

2003/2004

2002/2003

2001/2002

2000/2001

1999/2000

1998/1999

1997/1998

Tintelfrisse "Sound of Music"

Ik heb er lang over getwijfeld of ik naar "The Sound of Music" zou gaan. Ik had tenslotte de filmversie al ontelbare keren gezien en zo'n 25 jaar geleden zag ik in Londen een uitvoering met een merkwaardig gecaste Petula Clark als Maria. Ik was nooit echt onder de indruk van het mierzoete verhaaltje en die schattige Von Trapp-kindertjes. Maar uiteindelijk hakte ik de knoop door en woonde de één na laatste voorstelling in het Circustheater bij.
Allereerst was ik zeer onder de indruk van de heerlijke stem van Maaike Widdershoven. Om ademloos naar te luisteren. Hoewel ze eigenlijk een tikkeltje te oud is voor de rol (het lijkt me dat Maria hooguit 25 hoort te zijn) komt ze jeugdig en sprankelend over. Dat komt de geloofwaardigheid ten goede, want hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, het verhaal van "The Sound of Music" is waar gebeurd!
Wie ook indruk op mij maakte was Nathalie Haneveld als Liesl, de oudste dochter. Haneveld beweegt zich mooi en heeft een goede stem. In het ensemble met de andere kids lijkt ze echt nog een jong meisje, maar ze is in meer dan één opzicht een volwassen musicalactrice.
De kinderen worden door velen onterecht betiteld als "schattig". Ze zijn zéker meer dan dat. Het zijn uitstekende acteurs-in-de-dop. Vaak zie je in Nederlandse producties waaraan kinderen meewerken, dat de kinderen helemaal gedrild zijn en gewoon een kunstje doen. Doch déze kinderen kwamen spontaan en natuurlijk over. Ik denk dat ze veel vrijheid hebben gekregen van regisseur Paul Eenens om te doen waar zij zich zelf het prettigst bij voelden. Uiteraard binnen de context van de musical! Vooral het jongste meisje was een echte ster. Ze had er overduidelijk plezier in om op het toneel te staan. Jammer genoeg weet ik niet hoe ze heet, anders zou ik zeggen: onthoud die naam!
Het deed mij plezier te merken dat de musical het kleffe, sentimentele, mierzoete imago enigszins van zich af had geschud. Dat kwam in de eerste plaats door de vlotte manier van acteren en de goede regie. Maar ook de vertaling van Daniël Cohen droeg bij aan de moderne uitstraling van het geheel. Van "Do-re-mi" maakte hij: "Do, de do van domino / re van repen chocola / mi het mini mierenvolk / fa familie van mama / sol die maken we soldaat / la dat laten we maar zo / ti, waar woont-ie? In Tirol". Een stuk vlotter dan het stoffige "Do, de do van dominee / re, die zie je in het bos". Ook zijn "zij is een recalcitrante postulante" is een leuke vondst en zo waren er nog meer sterke vertaal-staaltjes te horen, terwijl het toch razend moeilijk is om een compacte taal als Engels om te vormen naar acceptabel Nederlands. Mocht Cohen's vertaling van "Saturday Night Fever" bijzonder middelmatig zijn, met "The Sound of Music" heeft hij zijn vakmanschap getoond!
Het toneelbeeld was een plaatje. Precies zoals we het van de film gewend zijn: de majestueuze trap, de kapel van het klooster met glas-in-lood ramen, de bergen op de achtergrond. Het zag er schitterend en levensecht uit. Als de familie Von Trapp uiteindelijk door de Alpen uit Oostenrijk wegvlucht, zien we de lichtjes van hun zaklantaarns in de verte verdwijnen. En zo kwam er een einde aan de overbekende musical met die overbekende liedjes. Dit maal in een leuke, eigentijdse, tintelfrisse vorm. Fijn dat ik het meegemaakt heb.