THEATERAFFICHE

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
RECENSIES:

2005/2006

2004/2005

2003/2004

2002/2003

2001/2002

2000/2001

1999/2000

1998/1999

1997/1998



London



Delfts Eenakter Festival



Theaterlinks



Deze pagina bevat de recensies van de negen gespeelde eenakters op het Delfts Eenakterfestival 2003:
Kijk voor een voorwoord, de genomineerden en de prijswinnaars bij: voorwoord, genomineerden en prijswinnaars.

Recensies Delfts Eenakterfestival 2003

Delfts Eenakter Festival 2003. Gezien op donderdag 29, vrijdag 30 en zaterdag 31 mei 2003 in Theater De Veste, Delft. Met: Theatergroep Spiegeltje, Theatercollectief 12+10+18, Keizer & Van der Mast, Toneelgroep Podium, toneelgezelschap De Flits, Toneelklas 3 Jeugdtheaterschool Vrije Akademie, DUW theaterwerkplaats, NEON 3, Delftse Komedie.

Eenakterfestival gaat goed van start

Titel: KingCorn of zogezegd en alles...
Genre: Eénakter
Door: Theatergroep Spiegeltje
Met: Rien Gielbert als Bram
Tekst: Lex Bohlmeijer
Regie: Huub Hermanns
Gezien: donderdag 29 mei 2003, theater De Veste, Delft

Het Eénakterfestival ging op 29 mei van start met maar liefst vier stukken. Aan het begin van de avond werd het publiek verrast met een kleine acteerprestatie van wethouder Meine Oosten. In zijn rol van burgemeester opende hij het dertiende festival, dat voor de zevende achtereenvolgende keer in theater De Veste wordt gehouden. Na deze zeer korte éénakter vielen we direct binnen in het stuk "KingCorn of zogezegd en alles?"
Bram, een man op leeftijd, is de enige overgebleven arbeider in een meelfabriek. De fabriek staat leeg en wordt af en toe bezocht door projectontwikkelaars die grootse plannen hebben. Bram, overduidelijk niet gewend om veel te praten, vertelt hakkelend zijn verhaal aan een bezoeker. Wie de bezoeker is, blijft onduidelijk. Wellicht is het een journalist, die nieuwsgierig is naar Brams motivatie om in de leegstaande fabriek te blijven werken.
Het spel van Gielbert is zondermeer knap te noemen. Hij zet een levensecht persoon neer. Een wat onzekere, nerveuze man, die zijn onsamenhangende verhaal vertelt met een keur aan stopwoordjes. Gielbert is bijzonder consequent en valt geen moment uit zijn rol. Jammer is dat hij de emoties niet wat zwaarder aanzet. Het stuk heeft van zichzelf al de neiging langdradig te zijn en met het vlakke acteerwerk van Gielbert dreigt het saai te worden. Toch zijn er genoeg momenten om het publiek allert te houden. De volstrekt onbegrijpelijke uitleg van Bram over het open en dichtdoen van silo's is bijvoorbeeld zo'n briljant moment.

Drama op het platteland

Titel: Rolbrug
Genre: Eénakter
Door: Theatercollectief 12+10+18
Met: Nicole Daniëls als Maartje, Nico Meijer als Fonger
Tekst: Bouke Oldenhof
Regie: Wilma Sekrève
Gezien: donderdag 29 mei 2003, theater De Veste, Delft

Deze éénakter is wellicht het best te typeren als een "boerendrama". De simpele Maartje en Fonger wonen in het noorden des lands, hetgeen aan hun accent te horen is. Zij zitten samen in een café, waar vroeger de slagerij van Maartjes vader was gevestigd. Nu vertellen ze de nieuwe eigenaars over de geschiedenis van hun dorp, van de slagerij en van hun persoonlijke leven.
Maartje heeft last van "onverklaarbare" huilbuien. Voor het publiek is het duidelijk dat haar verdriet voortkomt uit het feit dat ze haar vader en haar grote liefde verloren heeft. Doch de goedhartige Fonger heeft dit niet in de gaten. Ooit was Maartje verliefd op Fongers neef Wietse. Doch Wietse verongelukte met zijn motorfiets. Fonger heeft van jongs af aan een zwak voor Maartje. Maar Maartje ziet hem niet staan. Of toch wel? Op voorzichtige wijze zoeken de twee toenadering tot elkaar.
Ook dit is een stuk dat gemakkelijk in saaiheid kan verzanden. Bovendien is het weinig dynamisch. Het is voor de acteurs een hele kluif om het boeiend te houden. Jammer genoeg is ervoor gekozen om in streektaal te spreken. Dit komt de verstaanbaarheid niet ten goede. Bovendien worden de personages hierdoor een soort typetjes. De dramatiek krijgt te weinig kans. Het spel van Nico Meijer als Fonger was aan de trage kant. Nicole Daniëls als Maartje had meer pit en liet een sprankelende podiumpersoonlijkheid zien.

Nauwkeurig gedoceerde humor

Titel: En die vlag dan?
Genre: Eénakter
Door: Keizer & Van der Mast
Met: Allard Zoutendijk en Jan van der Mast
Tekst: Jan van der Mast
Regie: Wilma Keizer
Gezien: donderdag 29 mei 2003, theater De Veste, Delft

Heeft de eerste maanlanding werkelijk plaatsgevonden? Of werden we in 1969 voor de gek gehouden door NASA? Met dit interessante gegeven gaan twee wetenschappers aan de slag. Ze hebben de opdracht gekregen om aan te tonen dat het onmogelijk is een maanlanding in een studio na te bootsen.
We zien een maanoppervlak dat bestaat uit een grijs ondertapijt met wat bobbels. Dan komt er een raket van bordkarton naar beneden zakken. Voor de ruit verschijnen de twee verbaasde hoofden van de wetenschappers. Na veel gehannes met hun ruimtehelmen, komt één van de twee het trapje af. Op de achtergrond is de oorspronkelijke radioboodschap van Neil Armstrong te horen: "One small step for a man, one giant leap for mankind." Even later lopen de twee wetenschappers met rare, trage bewegingen op het nep-maanoppervlak. Het is een bijzonder komische gewaarwording.
Van der Mast en Zoutendijk doen het uitstekend als de twee sullerige wetenschappers. Ze zijn komisch, op het clowneske af, zonder te overdrijven. De humor is nauwkeurig gedoceerd. Dit heerlijke, absurde stuk is een welkome afwisseling na twee vrij trage stukken. De dialogen zijn prima, de opbouw is goed en er zitten tal van visuele grappen in verwerkt. Alles klopt, tot en met de laatste scène.

Zwak spel en magere monologen

Titel: On the Road
Genre: Eénakter
Door: Toneelgroep Podium
Met: Gerda Versluijs, Cathilda Brokke, Karin Schutte, Inge van der Laan, Bart Toonen
Tekst: Don Duijns
Regie: Aris Bras
Gezien: donderdag 29 mei 2003, Theater De Veste, Delft

Vijf jonge mensen zitten onderuitgezakt en futloos bij elkaar. Ze roken, drinken en luisteren naar muziek. Hun gesprekken bestaan uit het afbekken van elkaar, onder het mom van "je kunt het maar beter van je vrienden horen dan van een vreemde". Alles is goed bedoeld, maar ondertussen genadeloos kwetsend.
Er hangt een negatieve, geladen sfeer. De onderlinge discussies zijn flitsend en realistisch. Bart Toonen als Mikey is zelfs iets te snel met zijn reactie op een negatieve opmerking van Suus. Niettemin is Toonen de beste speler van de groep, die voor de rest uit vier dames bestaat. Zijn mimiek is levendig en hij blijft doorspelen wanneer hij niet zelf aan het woord is.
De drie monologen, die in het stuk voorkomen, zijn aan de magere kant. De tekst wordt in alle drie de gevallen als een lesje opgelepeld.
Merkwaardig is dat het veelvuldig gebruik van alcohol en pillen geen invloed lijkt te hebben op de vijf vrienden. Dit had meer uitgewerkt moeten worden. Vooral de goede mise en scène valt op aan deze voorstelling. De bewegingen in de ruimte verlopen op natuurlijke wijze.
Het stuk eindigt met een verrassende wending, die min of meer uit de lucht komt vallen. Geen sterk stuk en ook het spel had beter gekund.

Ontroerende momenten

Titel: Ma
Genre: Eénakter
Door: Toneelgezelschap De Flits
Met: Josephine Dijkers als dochter en Mieke van den Broek als moeder
Tekst: Jabik Veenbaas
Regie: Martin de Groot
Gezien: vrijdag 30 mei 2003, Theater De Veste, Delft

Ma (Mieke van den Broek) is een verbitterde vrouw. Ze heeft een moeilijk leven achter de rug. Ze kraakt iedereen af en tegen haar dochter doet ze koel. Vooral haar schoonzoon moet het ontgelden, wat tot een woede uitbarsting leidt bij de dochter. Ondanks hun moeizame relatie kunnen moeder en dochter niet buiten elkaar.
Van den Broek geeft sterk spel. Ondanks een paar kleine versprekingen, zit zij goed in haar rol. Door haar houterige bewegingen en gekromde houding lijkt zij een vrouw van minstens tachtig, hoewel zij in werkelijkheid vele jaren jonger is.
Dijkers, als de dochter, is minder op dreef. Haar manier van acteren is wat stijf. Haar mimiek is goed, doch lichaamstaal ontbreekt vrijwel. Bij een woede-uitbarsting, blijven haar armen bijvoorbeeld ontspannen langs haar lichaam hangen. Dit doet onnatuurlijk aan. Ook haar stille spel had meer uitgewerkt kunnen worden.
De regie is vrij traditioneel en voorspelbaar. Elke keer wanneer de moeder een herinnering beleeft, gaat zij naar een vast punt op het podium, waar een spotlight op haar gericht wordt. Wellicht is dit gedaan om een duidelijk contrast te geven tussen dialogen en monologen. Het komt enigszins gekunsteld over.
Niettemin heeft "Ma" een aantal mooie, ontroerende momenten. De moeder, hoe onmogelijk ze ook is, weet sympathie op te wekken.

Klassieker in jeugdig jasje

Titel: Zijn... naar Shakespeare's Hamlet
Genre: Eénakter
Door: Toneelklas 3 Jeugdtheaterschool Vrije Akademie
Met: Marijn Petermeijer als Hamlet, Marieke Visman als Horatio, Martine Seijffert als Gertrude, Shemara van der Sman als Rosengrantz, Lysanne van Loenen als Guildenstern, Eric Idenburg als doodgraver/toneelspeler, Thomas Glaudemans als doograver/toneelspeler e.a.
Tekst: Naar Shakespeare
Regie: Hans Hollander
Gezien: vrijdag 30 mei 2003, Theater De Veste, Delft

Op verzoek van de leerlingen maakte regisseur Hans Hollander een eigentijdse versie van "Hamlet". Hij is er wonderwel in geslaagd het gehele toneelstuk samen te vatten in drie kwartier.
Net zoals vorig jaar heeft Toneelklas 3 enorm veel werk gemaakt van decor, kostuums, grime- en kapwerk.
Hamlet wordt bevlogen gespeeld door Marijn Petermeijer. Ook Jos den Bakker (Claudius) en Martine Seijffert (Gertrude) zetten hun rollen stevig neer. Helaas zijn de teksten niet altijd verstaanbaar. Dit wordt veroorzaakt door harde achtergrondmuziek, defecte microfoons en gebrekkige microfoontechniek.
Rosengrantz en Guildenstern worden in deze versie vertolkt door twee wulpse dames, hetgeen een komische wending geeft aan het verhaal. Ook de melige doodgravers zorgen voor de nodige humor. Ondanks een aantal "beginnersfouten" hebben de jonge acteurs èn het stuk zeker potentie.

Intens spel

Titel: XL Larger than Life
Genre: Eénakter
Door: DUW Theaterwerkplaats
Met: Kirsten Buist en Ric Berretty
Tekst: Gerardjan Rijnders
Regie: Mark Aarnink
Gezien: Vrijdag 30 mei 2003, theater De Veste, Delft

Twee soapacteurs worden uit een serie geschreven, omdat zij niet meer aan het ideaalbeeld van mooi, jong en slank voldoen. Zij zoeken steun bij elkaar.
Wat script is en wat werkelijkheid loopt al snel in elkaar over. Is zij echt zwanger van de producent? En hij? Hij is zwanger van een idee, maar is het kwijtgeraakt.
Het intense spel van Buist en Berretty blijft tot het einde boeien. Wat een geweldige acteurs en wat een chemie tussen die twee! Het lijkt alsof alles wat zij zeggen en doen ter plekke bedacht wordt. De monoloog van Berretty, waarin hij ongezouten kritiek geeft op zijn eigen lichaam, is indrukwekkend. Een voorstelling die helemaal af is.

NEON 3 stelt teleur

Titel: Vlees
Genre: Eénakter
Door: NEON 3
Met: Adje Kloos als Martha en Koos Schinkel als Otto
Tekst: Franz Xavier Kroetz
Regie: Liesbeth Verzijden
Gezien: Zaterdag 31 mei 2003, theater De Veste, Delft

Zoals de naam doet vermoeden, bestaat NEON 3 uit drie mensen: actrice Adje Kloos, acteur Koos Schinkel en regisseur Liesbeth Verzijden. Zij vormen al jaren een succesvol trio. Kloos en Schinkel werden meerdere malen genomineerd en Kloos kreeg twee keer de prijs voor beste actrice. Vorig jaar maakten beiden diepe indruk met hun vertolking van "Danny en Roberta". Helaas was hun optreden dit maal teleurstellend.
Martha is een eenzame vrouw van vijftig die een slagerij runt. Zij klampt zich vast aan de enige man die haar aandacht schenkt: de botte dronkaard Otto. Martha laat zich zijn onbeschofte gedrag welgevallen en plaatst hooguit wat kritische opmerkingen in haar dagboek.
In het begin van deze hopeloze relatie is Otto jaloers op Martha's hond. De hond verpest hun onbeholpen vrijpartij achter de toonbank door te blaffen. Het geblaf is echter niet te horen en wordt alleen in de tekst gesuggereerd. Dit komt een beetje merkwaardig over.
Schinkel kan zijn rol als grove dronkaard goed aan. Hij heeft vaker met dit bijltje gehakt. Toch speelt hij met minder hartstocht dan hij in "Danny en Roberta" liet zien.
Ook het spel van Kloos is tam. Haar personage is ernaar om alles lijdzaam over zich te laten komen. Toch had Kloos wat meer onderliggende frustratie en woede naar buiten kunnen brengen. Nu bleef ze hangen in "het zielige vrouwtje". Dat is jammer, want Martha is niet alleen zielig. Zoals Ineke Holzhaus later op de avond in haar mondelinge recensie verwoordde: "Vlees" had iets meer vlees mogen hebben.
De belichting van "Vlees" was bijzonder sfeervol en sloot goed aan bij de verschillende scènes. De hangende weegschaal met vleeshaak op de achtergrond kreeg door het terugkaatsen van het licht iets dreigends.

Onsamenhangend geheel

Titel: Vlindereffect
Door: Delftse Komedie
Met: Inez de Graauw, Darina van Veen, Pauline van der Sman, Jessica Timmer, Martijn Krenn, Robbert Groeneveld
Tekst: Paul Pourveur, Conny Palmen
Regie: Jacqueline Sterk
Gezien: Zaterdag 31 mei 2003, theater De Veste, Delft

"Vlindereffect" door de Delftse Komedie werd samengesteld uit teksten van Paul Pourveur, Marguerite Duras en Conny Palmen, aangevuld met weerkundige informatie van de KNMI-site. Deze niet alledaagse combinatie resulteerde in een rommelige collagevoorstelling.
Begonnen werd met een stukje bewegingstheater. Op een groot videoscherm is een formule 1 race te zien. Op de voorgrond drie paar acteurs die zich bewegen alsof ze in een racewagen zitten. Ondertussen ontwikkelen zich allerlei relaties.
Na dit stille spel volgt een groot changement met op de achtergrond de tune van "Eigen huis en tuin". Het hele podium komt vol te staan met frames, verhuisdozen, een maquette van het decor en meubelstukken. Hierin bewegen zich een liefdespaar en een vrouw die hen becommentariseerd, een timmerman, een cassière die op zoek is naar haar vriend en een weervrouw. De scènes die zij spelen lijken onderling totaal geen verband met elkaar te hebben.
Door onverstaanbaarheid zijn de scènes rondom het liefdespaar moeilijk te volgen. De hele voorstelling op zich is al vrij warrig. Het duurt lang voordat de spelers in hun ritme komen en dan nog is het voor het publiek een onsamenhangend geheel.
Enige houvast biedt de weervrouw die blijmoedig en lichtelijk hysterisch de weerverwachtingen aan ons doorgeeft. Het weer blijkt invloed te hebben op de gebeurtenissen. Hoe ruiger het weer, hoe rustiger de personages worden.
Hoewel deze voorstelling vooral uitblinkt in chaos, zijn er wel degelijk een aantal sterke scènes. Vooral het spel van Inez de Graauw als de verlaten cassière, is imponerend. Hoewel deze actrice in het begin wat wijfelend overkwam, gooit ze alles in de strijd bij een sensuele vrijage met de timmerman.

Home Recensies Contact Site Map Zoeken
Valid HTML 4.01 Transitional